Η Οικογένεια

Επιλέγουμε τους φίλους μας αλλά όχι τους συγγενείς μας
ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
3701 προβολές
 

Δήμητρα Γκίφα ΜΑΡ 13. 2017
από Δήμητρα Γκίφα



Επιλέγουμε τους φίλους μας αλλά όχι τους συγγενείς μας.

Ο Βασίλης επέλεξε να απορρίψει το δίλημμα από την αρχή. Δεν είχε δύσκολη οικογένεια όχι από εκείνες που λες ότι πρέπει να βγουν στις ειδήσεις, εντελώς δυσλειτουργικές. Όχι. Τελικά απλά νομίζω ότι δεν ταίριαζαν. Οι δικοί του ήταν πάντα πρακτικοί άνθρωποι. O πατέρας του είχε μαγαζί με εργαλεία και η μητέρα του ήταν ιδιωτική υπάλληλος. Τ’ αδέλφια του ακολούθησαν περίπου τον ίδιο δρόμο. O ένας έγινε έμπορος και ο άλλος μηχανικός. Πρακτικά μυαλά με έφεση στα μαθηματικά. Ήξεραν να βάζουν τα πράγματα σε τάξη, «κωλοπετσωμένοι» μπορείς να πεις. Αυτός αν και πρώτο παιδί δεν τους έμοιαζε καθόλου, σε κανέναν τους. Εντυπωσιαζόμουν απ’ αυτό.

Ήταν αυτό που λένε «Σπιτόγατος». Δεν ήξερε από πρακτικά πράγματα. Περίμενε τους μικρότερους να κάνουν το πρώτο βήμα για να συμμετάσχει κι εκείνος σε κάτι. Να φτιάξει εκείνος δεν το επέλεγε.  Όχι πως δεν το θελε, απλά δεν το είχε στα πρακτικά, κάπου στο σχεδιασμό σκόνταφτε. Έκανε σχέδια και τα παρατούσε στη μέση. Δεν ήταν ο αρχηγός που θα ξεκινούσε τα παιχνίδια ούτε ο φιλόδοξος που ήθελε να κάνει χειροπιαστά πράγματα. Λάτρευε να βλέπει τηλεόραση και περνούσε πολλές ώρες μπροστά στο κουτί. Έτσι ανέπτυξε την ιδέα να γινόταν ηθοποιός. Είχε χωθεί μέσα στον κόσμο του κουτιού γιατί αυτόν μπορούσε να καταλάβει και να ελέγξει, με τον ίδιο τρόπο που πολλοί γίνονται συγγραφείς, ή «δολοφόνοι» όπως έλεγε.

Δεν υπήρχαν πολλά πράγματα που μπορούσε να εκφράσει στην οικογένεια του. Ήταν τραχείς άνθρωποι. Δεν έπιαναν το συναίσθημα. Πως να το εξηγήσω... Έχει σημασία το φάσμα στο οποίο εκπέμπεις κάτι σαν το Ραδιόφωνο.  Η δική του μουσική ήταν παραφωνία στις δικές τους.  Τους αγαπούσε φυσικά, κι εκείνοι τον αγαπούσαν και τον στήριζαν πολύ- ήθελαν να είναι ευτυχισμένος. Δεν έχει καμία τραγική ιστορία, μην περιμένεις. Δεν τον έδιωξαν. Αυτοεξορίστηκε μάλλον. Μόνο τ’ αδέλφια του με ρώτησαν αν τρέχει κάτι μ’ εκείνον αλλά πάντα ήξεραν ότι ήταν λίγο παράξενος. Ε, ήταν κι επαρχία, φαντάζομαι τι περνούσε από το μυαλό τους. 

Κατέβηκε στην Αθήνα και νοίκιασε ένα διαμέρισμα στα Πετράλωνα. Ηθοποιός έγινε αλλά αυτό είναι μεγάλη ιστορία που δεν έχει σχέση μ’ αυτό που προσπαθώ να πω τώρα. Τον ρώτησα για όλα αυτά μετά από καιρό, περίμενα να πάρει την απόσταση του. Μου απάντησε ότι ήταν αυτό που έπρεπε να γίνει.
Φεύγοντας από το σπίτι δε στεναχωρήθηκε. Μου είπε πως του έφυγε ίσως και ένα βάρος, εκείνο του ν’ αποδεικνύει συνέχεια τον εαυτό του σ’ αυτούς. Η επαφή με την οικογένεια του έγινε εβδομαδιαίο συνήθεια σαν παλιούς γνώριμους που τηλεφωνιούνται χωρίς να έχουν κάτι να πουν παρά μόνο για τα παλιά που τους δένουν. Πόσο παράξενο να νιώθεις έτσι για τους ανθρώπους που σε μεγάλωσαν.

Μου εξήγησε μια από τις καθηγήτριες του στη σχολή- η μετέπειτα σύντροφος του για πολλά χρόνια-  πως όλο αυτό είχε ένα βαθμό φυσικής διεργασίας μέσα του. Όσο μεγαλώνεις μαθαίνεις ν’ αμφισβητείς και στη συνέχεια ν’ απορρίπτεις το πρότυπο του γονιού. Τότε μέσω της πλήρους απεξάρτησης μπορείς να γίνεις ενήλικας. Έλεγε επίσης ότι ο καλύτερος γιατρός για οποιαδήποτε σχέση είναι η απόσταση, που ή θα τη δυναμώσει ή θα την εξαλείψει. Δεν πίστευε στις σχέσεις από απόσταση, ούσα απατημένη πολλές φορές, από μακριά και από κοντά.  Ακόμα και οι ηθοποιοί μπορούν να είναι κυνικοί άνθρωποι, εκείνοι που υποτίθεται πως είναι φως...

Με τα από πολλά χρόνια έβγαλα αυθαίρετα το συμπέρασμα ότι η ιστορία αυτή ήταν αποτέλεσμα κακής επικοινωνίας μεταξύ των μερών. Δεν την έφτιαξαν ποτέ. Υποθέτω ότι καμιά φορά τα πράγματα παίρνουν τη δική τους πορεία ανεξάρτητα με το τι θέλεις εσύ. Όπως λένε και στ’ Αγγλικά άλλωστε:
“Sometimes when people grow, they grow apart.”
Like:
8
Σχόλιο(α)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
Περίμενε, μη κρεμαστείς
Περίμενε, μη κρεμαστείς
ΙΟΥΝ 10. 2017
6443
Ένας καλλιτέχνης χρησιμοποιεί την τέχνη και την προσωπική του εμπειρία για να σώσει ζωές
Η φωνή του μαύρου γάτου
Η φωνή του μαύρου γάτου
ΙΟΥΛ 02. 2018
2177
Εκείνος ο γάτος όμως ήταν πάντα εκεί
Junkie
Junkie
ΑΠΡ 19. 2017
4119
Το πρόσωπο του είναι μια μαύρη τρύπα που σε τραβάει μέσα της
Η γιαγιά και ο Ντοστογιέφσκι
Η γιαγιά και ο Ντοστογιέφσκι
ΟΚΤ 18. 2018
2145
Η γιαγιά μου πέθανε όταν βρισκόμουν στις πρώτες σελίδες
ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
comments powered by Disqus