Ο Βάλτερ Μπέντιξ Σένφλις Μπένγιαμιν (Walter Bendix Schönflies Benjamin, 15 Ιουλίου 1892 - 26 Σεπτεμβρίου 1940), ήταν Γερμανός μαρξιστής και κριτικός της λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, και φιλόσοφος. Συνδέθηκε με τη Σχολή της Φρανκφούρτης για την κριτική θεωρία και επηρεάστηκε επίσης από τα γραπτά του, νεότερού του, Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο οποίος ανέπτυξε την κριτική αισθητική και τον διαλεκτικό υλισμό, και του Gershom Scholem, ο οποίος θεμελίωσε τη σύγχρονη, ακαδημαϊκή μελέτη της Καββάλα και του ιουδαϊκού μυστικισμού. Τις τελευταίες δεκαετίες, το ενδιαφέρον για το έργο του αυξήθηκε δραματικά, κάνοντάς τον έναν από τους πιο σημαντικούς στοχαστές του εικοστού αιώνα σχετικά με τη λογοτεχνία και τη σύγχρονη αισθητική εμπειρία.
Ως κριτικός της κοινωνίας και του πολιτισμού, ο Μπένγιαμιν συνδύασε ιδέες προερχόμενες από τον ιστορικό υλισμό, τον γερμανικό ιδεαλισμό, και τον εβραϊκό μυστικισμό σ' ένα έργο που αποτέλεσε μια καινοφανή συνεισφορά στον δυτικό μαρξισμό και στην αισθητική θεωρία. Ως φιλόλογος διανοούμενος, έγραψε τα πιο σημαντικά του δοκίμια για τον Κάρολο Μπωντλαίρ, μετέφρασε την έκδοση Tableaux Parisiens από τα Άνθη του κακού, καθώς και το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Μαρσέλ Προυστ. Τα έργα του –ιδιαίτερα τα δοκίμιά του Η αποστολή του μεταφραστή και το Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνολογικής του αναπαραγωγιμότητας– αποτελούν σημαντικά σημεία αναφοράς των λογοτεχνικών και, γενικότερα, των ακαδημαϊκών σπουδών. Επηρεασμένος από τον Μπαχόφεν, ο Μπένγιαμιν δημιούργησε τον όρο "ενορατική αντίληψη", για την αισθητική τέχνη μέσω της οποίας ο πολιτισμός θα ανακτούσε τη χαμένη εκτίμησή του για τον μύθο.
| Πατήστε για να δείτε τα σχόλια του άρθρου
.jpg)
ΣΕΠ 16. 2020
 ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και επιστήμονας που γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής, στην Μακεδονία. Σε ηλικία 17 ετών εισέρχεται στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στην Αθήνα, όπου παραμένει έως τα 37 του έτη. Εκεί συνδέεται τόσο με τον ίδιο τον Πλάτωνα όσο και με τον Εύδοξο, τον Ξενοκράτη και άλλους στοχαστές. Τα έργα του αναφέρονται σε πολλές επιστήμες, όπως φυσική, βιολογία, ζωολογία, μεταφυσική, λογική, ηθική, ποίηση, θέατρο, μουσική, ρητορική, πολιτική κ.ά, και συνιστούν το πρώτο ολοκληρωμένο σύστημα στη Δυτική Φιλοσοφία.)
 ήταν Γερμανός φιλόσοφος.
Οι επιδράσεις του ήταν από την αρχαία ελληνική και την κλασική γερμανική φιλοσοφία, αλλά και από τον δάσκαλό του Χάιντεγκερ. υπό την επίβλεψη του οποίου εκπόνησε το 1929 την διδακτορική διατριβή του με θέμα «H διαλεκτική ηθική του Πλάτωνος»
Ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με το θέμα της ερμηνευτικής, μελετώντας κυρίως τη φιλοσοφία του Διαφωτισμού. Για τον Γκάνταμερ, η ερμηνευτική δεν είναι απλώς τέχνη, αλλά μια οικουμενική θεώρηση του φιλοσοφείν. Επίσης, ασχολήθηκε με τη σχέση μεταξύ της φιλοσοφίας και της επιστήμης. Το σπουδαιότερο έργο του είναι το Αλήθεια και Μέθοδος (1960).)
 είναι δυνατό να επηρεάσει την συμπεριφορά των όλων ατόμων, ακόμη και εάν είναι γεωγραφικά διασκορπισμένη, που αποτελεί το φαινόμενο της ψυχολογίας των μαζών.
O Μαξιμίλιαν Καρλ Έμιλ Βέμπερ (Maximilian Karl Emil Max Weber, 21 Απριλίου 1864 – 14 Ιουνίου 1920) ήταν Γερμανός κοινωνιολόγος και πολιτικός οικονομολόγος, του οποίου οι ιδέες επηρέασαν την κοινωνική θεωρία, την κοινωνική έρευνα και το σύνολο της επιστήμης της κοινωνιολογίας.)
![](https://www.pinterest.com/pin/create/button/?url=https://www.characters.gr/site/gr/stories/ideas/democracy-inspiration-el&media=https://www.characters.gr/images/stories/1600254546_41116999_2158006284525359_7131051089083760640_o.jpg&description=Η πολιτική του "Αν" βασίζεται σε υποθέσεις. Είναι ένα δείγμα ανικανότητας για την κατανόηση της ιστορίας και επομένως ένα δείγμα ανικανότητας για την δημιουργία ιστορίας. Η θεωρία αυτή είναι επίσης είναι ένα δείγμα της κυριαρχίας της ανευθυνότητας στους πολίτες που ελαφρά καρδία ανέλαβαν την υπευθυνότητας της εξουσίας της χώρας.
Ο Αντόνιο Γκράμσι [22 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937] ήταν Ιταλός φιλόσοφος, συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας.)
 ήταν Γάλλος φιλόσοφος, κοινωνιολόγος και κοινωνικός επιστήμονας.
Στα περισσότερα από 40 έτη παγκόσμιας επιστημονικής παρουσίας του παρήγαγε ένα τεράστιο επιστημονικό έργο εμπειρικής και θεωρητικής έρευνας, που μεταφράστηκε σε πολλές χώρες του κόσμου και ενέπνευσε ένα σπουδαίο αριθμό ερευνών σε πολλούς επιστημονικούς κλάδους. Ο Μπουρντιέ είναι ο πλέον μεταφρασμένος επιστήμονας του τέλους του 20ού αιώνα, φιλόσοφος -κοινωνικός επιστήμονας με παγκόσμια αναγνώριση και έργο που σημαδεύει τη συζήτηση των ιδεών αυτού του αιώνα.)
![](https://www.pinterest.com/pin/create/button/?url=https://www.characters.gr/site/gr/stories/ideas/democracy-inspiration-el&media=https://www.characters.gr/images/stories/1600254890_Καστοριάδης.jpg&description="Εάν αναζητούμε σωτήρες, ας ψάξουμε μέσα μας."
Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922 – Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Γαλλοέλληνας φιλόσοφος. Από το 1945 ζούσε στο Παρίσι αρθρογραφούσε με ψευδώνυμα κυρίως στο περιοδικό της ομάδας Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα της οποίας ήταν μέλος. Eργάστηκε από το 1973 ως επαγγελματίας ψυχαναλυτής και από το 1979 ως διευθυντής σπουδών στην École des hautes études en sciences sociales (EHESS -Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) του Παρισιού. Ήταν ο συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας και έγινε γνωστός ως φιλόσοφος της αυτονομίας.)
, ήταν Γερμανός μαρξιστής και κριτικός της λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, και φιλόσοφος. Συνδέθηκε με τη Σχολή της Φρανκφούρτης για την κριτική θεωρία και επηρεάστηκε επίσης από τα γραπτά του, νεότερού του, Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο οποίος ανέπτυξε την κριτική αισθητική και τον διαλεκτικό υλισμό, και του Gershom Scholem, ο οποίος θεμελίωσε τη σύγχρονη, ακαδημαϊκή μελέτη της Καββάλα και του ιουδαϊκού μυστικισμού. Τις τελευταίες δεκαετίες, το ενδιαφέρον για το έργο του αυξήθηκε δραματικά, κάνοντάς τον έναν από τους πιο σημαντικούς στοχαστές του εικοστού αιώνα σχετικά με τη λογοτεχνία και τη σύγχρονη αισθητική εμπειρία.
Ως κριτικός της κοινωνίας και του πολιτισμού, ο Μπένγιαμιν συνδύασε ιδέες προερχόμενες από τον ιστορικό υλισμό, τον γερμανικό ιδεαλισμό, και τον εβραϊκό μυστικισμό σ' ένα έργο που αποτέλεσε μια καινοφανή συνεισφορά στον δυτικό μαρξισμό και στην αισθητική θεωρία. Ως φιλόλογος διανοούμενος, έγραψε τα πιο σημαντικά του δοκίμια για τον Κάρολο Μπωντλαίρ, μετέφρασε την έκδοση Tableaux Parisiens από τα Άνθη του κακού, καθώς και το Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Μαρσέλ Προυστ. Τα έργα του –ιδιαίτερα τα δοκίμιά του Η αποστολή του μεταφραστή και το Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνολογικής του αναπαραγωγιμότητας– αποτελούν σημαντικά σημεία αναφοράς των λογοτεχνικών και, γενικότερα, των ακαδημαϊκών σπουδών. Επηρεασμένος από τον Μπαχόφεν, ο Μπένγιαμιν δημιούργησε τον όρο "ενορατική αντίληψη", για την αισθητική τέχνη μέσω της οποίας ο πολιτισμός θα ανακτούσε τη χαμένη εκτίμησή του για τον μύθο.)
