Γιατί λοιπόν να σε διαβάσω...;

Ο καθένας μας έχει ή πρέπει να ανακαλύψει το δικό του τρόπο απόδρασης
ΙΔΕΕΣ
3589 προβολές
 

Μανώλης  Αναστόπουλος ΑΠΡ 05. 2017
από Μανώλης Αναστόπουλος



Σου ήρθε λοιπόν η αρχική ιδέα μιας και κάτι από το περιβάλλον σε άγγιξε άμεσα ή έμμεσα. Είπες να την πας παρακάτω και άρχισες να γράφεις.

Στη διαδρομή σου βγαίνουν όμορα της αρχικής ιδέας μονοπάτια και το κείμενο μεγαλώνει. Είσαι της άποψης ότι κάποιες εικόνες  θα υποστηρίξουν την γραπτή πια σκέψη σου. Βρίσκεις τις (για εσένα) κατάλληλες και τις σκορπάς σε εκείνα τα σημεία του γραπτού που πιστεύεις ότι δικαιούνται τη φιλοξενία του!

Οι σκέψεις σου έγιναν γραμμές και μοιάζει να είναι πια ολοκληρωμένες. Ποτέ όμως δεν είναι! Κάθε φορά που τις διαβάζεις κάτι που μόλις τώρα εμφανίστηκε στον ορίζοντα του μυαλού σου «απαιτεί» μια θέση.. Κάποια στιγμή όμως ο χώρος γεμίζει. Έμεινε το τελικό χτένισμα και η αρχική ιδέα είναι πλέον «ανοικτή» στην ανάγνωση κάθε ενδιαφερόμενου.

Να σου πω όμως κάτι. Εδώ και 8 περίπου χρόνια βιώνω καταστάσεις των οποίων την ύπαρξη  αγνοούσα. Στύβω το μυαλό μου να βρω λύσεις σε πολλά κομμάτια  της ζωής μου. Ο χρόνος μου κατανέμεται μεταξύ δουλειάς, προσπάθειας επίλυσης προβλημάτων, σκέψεων, τσακωμών, και στο πως θα βελτιώσω την ορατότητα του αύριο. Άσε δε που αν ανοίξω την τηλεόραση ή εισέλθω σε κάποιο από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης αυτόματα θα γίνω στόχος βομβαρδισμού ιδεών, λέξεων και εικόνων!
 
Γιατί λοιπόν να σε διαβάσω; Δεν έχω ούτε το χρόνο, αλλά ούτε τη διάθεση να ασχοληθώ μαζί σου...
 
Και να ήθελα, δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω! Αν μου έλεγες να περιγράψω το σήμερα των περισσοτέρων μας, μάλλον θα δανειζόμουνα την προηγούμενη παράγραφό σου!
 
Ναι, το πρόβλημα είμαι μεγάλο και η λύση του καθόλου εύκολη.
 
Υπάρχει μια λέξη που ακούει στο όνομα πρέπει και η οποία στα δικά μου αισθητήρια όργανα της ακοής δεν ηχεί πάντα μελωδικά..Όμως το να αποδεχτούμε την πρωτόγνωρη (για τη γενιά μου) κατάσταση χωρίς να ψάξουμε για την ανατροπή της μάλλον θα μας ανοίξει την πόρτα της κατάθλιψης μια ώρα αρχύτερα.
 
Πρέπει να βρούμε, κατασκευάσουμε, φανταστούμε μια άκρη στο τούνελ. Ο καθένας μας έχει ή πρέπει να ανακαλύψει το δικό του τρόπο απόδρασης.

Σε αυτή την προσπάθεια δραπέτευσης το μονοπάτι της  διαφυγής είναι συνήθως δυσδιάκριτο. Μερικές φορές όμως έρχεται το απλό να δώσει απάντηση στο σύνθετο. Και «μέσα»  στο απλό μπορεί να βρίσκεται το να αποχωριστούμε (έστω για λίγο) τον καναπέ μας, μια βόλτα στη θάλασσα, ένας περίπατος στο βουνό, ή μια λέξη που έτυχε να διαβάσουμε. Μπορεί...
 
Φωτογραφία: Pexel
Like:
8
Σχόλιο(α)
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΙΔΕΕΣ
Το μεγαλύτερο βραβείο
Το μεγαλύτερο βραβείο
ΙΑΝ 17. 2016
2194
Μαθαίνοντας από τα παιδιά
Τα αταίριαστα παιδιά
Τα αταίριαστα παιδιά
ΝΟΕ 14. 2016
4165
Τα παιδιά με το διαφορετικό βλέμμα
Περί έρωτος και άλλων τυχαίων συμβάντων
Περί έρωτος και άλλων τυχαίων συμβάντων
ΦΕΒ 08. 2017
6420
Αλήθεια, πού πάνε οι έρωτες;
Ο πρόσφυγας μέσα μας
Ο πρόσφυγας μέσα μας
ΜΑΡ 27. 2016
5161
''Δεν πάνε δυο αιώνες που ο προγονός μου κατέφθασε πρόσφυγας στην Κρήτη. Ρίζωσε πάνω στα χαράκια,τον αποδέχτηκε η τοπική κοινωνία, κι από τους έξι γιους του οι τέσσερις ανατινάχτηκαν στ’ Αρκάδι... Και ποιος δεν κουβαλάει μια ιστορία προσφυγιάς σ’ αυτόν εδώ τον τόπο;''
ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
comments powered by Disqus