Μια φορά και έναν καιρό, στα χρόνια τα περαζούμενα, του άλλου αιώνα, ήταν ένας μπακάλης και χασάπης μαζί.
Ο μπαρμπα-Αλέκος, πολλά καλός ήτανε, τίμιες δουλειές έκανε. Η μοίρα τον έφερε να στήσει μαγαζί και να κάνει οικογένεια, σε ένα παραλιακό χωριουδάκι… πολλά υποσχόμενο.
Καθημερινά κουβάλαγε μαζί του ένα ΤΕΦΤΕΡΙ. Δεν έγραφε εκεί τα «βερεσέδια» αλλά έκανε σωστούς λογαριασμούς. Κι όπως συχνά επαναλάμβανε … οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους παιδί μου!
Στις 24 του Δεκέμβρη του 1912 – παραμονή Χριστουγέννων - αγόρασε 15 αρνιά και περίμενε τους πελάτες. Σημείωνε «Χ» για όσους πλήρωναν τα «ψούνια» τους και «Ο» για όσους υποσχόταν σύντομα, επιστροφή. Κι ήρθαν πολλοί εκείνα τα Χριστούγεννα. Η Δημαρχίνα, η Χατζίνα, ο Χατζής μα και ένας Ξένος – περαστικός από τα μέρη εκείνα που δεν πρόλαβε καν να μάθει τ’ όνομά του. Και όλοι πλήρωσαν και τα Χριστούγεννα ήταν λαμπρά.
| Πατήστε για να δείτε τα σχόλια του άρθρου