Στην πόλη της Αβάνας είδαμε σπίτια έτοιμα προς κατάρρευση που απορούσες πως μένουν εκεί μέσα. Τα παράθυρα και οι πόρτες τους ήταν ορθάνοιχτα για να μπαίνει ο ήλιος και οι μουσικές από το δρόμο.
Εκεί περπατώντας συνάντησα 2 γλυκά αγοράκια που έπαιζαν.. Είχαν δέσει τις δυο άκρες ενός σχοινιού από το πόμολο από παλιές πόρτες και περνούσαν από κάτω. Γελούσαν τόσο πολύ με αυτό το παιχνίδι που αυτόματα έκανα τη σύγκριση με τα παιδιά του δυτικού κόσμου που είναι κρυμμένα πίσω από ένα tabletκαι χάνουν αυτές τις απλές χαρές.
| Πατήστε για να δείτε τα σχόλια του άρθρου
ΑΠΡ 28. 2017
. Κάθε γωνιά και μια ξεχωριστή εικόνα.Ένα νησί που λόγω του εμπάργκο έχει μείνει σε μια άλλη εποχή.
Αυτό που μου έκανε όμως τρομερή εντύπωση και δεν θα ξεχάσω είναι το χαμόγελο και η χαρά των Κουβανών! Είναι ευτυχισμένοι με τα λίγα, δεν έχουν άγχος για τίποτα και ζούνε την κάθε στιγμή με χορό και τραγούδι. )
