Και ήρθαν οι γκρίνιες... μετά οι καβγάδες , οι βόλτες μας στην θάλασσα περιορίστηκαν και οι συναντήσεις στο στέκι μας γίνανε όπως αυτές τον ζευγαριών στα καφέ που πάντα σχολιάζαμε: αμίλητοι, ο ένας διάβαζε το βιβλίο του και ο άλλος έπαιζε με το κινητό. Μαζί αλλά χώρια.
Μια μέρα ήρθε ο φάκελος από το εξωτερικό που περίμενες. Πρόσληψη σε εταιρία στην θέση που επιθυμούσες. Στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας. Δυο μήνες μετά έφυγες.
Εμείς δεν θα χανόμασταν, είχαμε πει. Στην αρχή θα ερχόμουν εγώ, μετά εσύ και μετά... βλέπουμε.
| Πατήστε για να δείτε τα σχόλια του άρθρου