ΜΑΡ 21. 2017
 άρχισα να σκέφτομαι πόσο δυνατή είναι η δίνη της καθημερινότητας, πόσες (στην ουσία) δικαιολογίες βρίσκεις για να μην της ξεφεύγεις, πόσες στιγμές δεν απολαμβάνεις και πόσο “έξυπνος” πρέπει να είσαι για να την αντιμετωπίζεις (πολλές φορές) με τη μαγική λέξη “ΟΧΙ”...
Ο διάλογος με τον εαυτό μου - από τη στιγμή που πήρα την απόφαση να του μιλήσω - ήταν σύντομος και η κατάληξη της συζήτησης εύκολη και χωρίς ενδοιασμούς.. Έφτιαξα στη σκέψη μου ένα διαφορετικό πρόγραμμα που μέσα του υπήρχε η βόλτα στη θάλασσα! Κάτι που παιδιόθεν λατρεύω!)
Πρωί κατά τις 10 κτυπάει το τηλέφωνο και ξεκινάει η συνομιλία...
-Πάμε θάλασσα; Έχει τρομερή μέρα!
-Να πάρει... έχω 30 γραπτά να διορθώσω για αύριο...
Και αφού τα άκουσα κανονικά (για την απάντησή μου) άρχισα να σκέφτομαι πόσο δυνατή είναι η δίνη της καθημερινότητας, πόσες (στην ουσία) δικαιολογίες βρίσκεις για να μην της ξεφεύγεις, πόσες στιγμές δεν απολαμβάνεις και πόσο “έξυπνος” πρέπει να είσαι για να την αντιμετωπίζεις (πολλές φορές) με τη μαγική λέξη “ΟΧΙ”...
Ο διάλογος με τον εαυτό μου - από τη στιγμή που πήρα την απόφαση να του μιλήσω - ήταν σύντομος και η κατάληξη της συζήτησης εύκολη και χωρίς ενδοιασμούς.. Έφτιαξα στη σκέψη μου ένα διαφορετικό πρόγραμμα που μέσα του υπήρχε η βόλτα στη θάλασσα! Κάτι που παιδιόθεν λατρεύω!
. Ίσως ότι την έχω ταξιδέψει, και με έχει ταξιδέψει. Ίσως ότι πάντα υπάρχουν “νέα” ταξίδια. Ίσως το “άνοιγμα” της φαντασίας που μου προσφέρει η παρέα της. Ίσως το ότι ο σοφός παππούς μου με δίδαξε να την αγαπάω αλλά συγχρόνως να σέβομαι τη δύναμη της. Ίσως οι χιλιάδες αναμνήσεις από το νησί μου που από παιδί με συντροφεύουν.
)
![](https://www.pinterest.com/pin/create/button/?url=https://www.characters.gr/site/gr/stories/visual/mia-diaforetiki-kyriaki-el&media=https://www.characters.gr/images/stories/1490130500_neamakri4.jpg&description=
Βλέποντας τη συστάδα από του φοίνικες “μεταφέρεσαι” σε κάποια τροπική ζώνη, ενώ η φυσική παρουσία σου παραμένει εδώ. Είναι κάτι ανάλογο με το διάβασμα ενός βιβλίου ή με όταν βλέπεις κάποια ταινία, με τη διαφορά ότι το βιβλίο ή η ταινία μπορεί να έχουν και στοιχεία υπερβολής. Τα αισθήματά σου όμως τη στιγμή που τα μάτια σου "ερωτεύονται" την προηγούμενη εικόνα είναι μόνο αληθινά!
Είσαι εδώ, αλλά έχεις φύγει. Ξέχασες τη λέξη “πρόβλημα” ή γυρίζεις με ιδέες για πώς θα το λύσεις, αντιμετωπίσεις, αποφύγεις ή πως θα σταματήσεις την μεγέθυνσή του, που άθελά σου προκαλείς.)
Βλέποντας τη συστάδα από του φοίνικες “μεταφέρεσαι” σε κάποια τροπική ζώνη, ενώ η φυσική παρουσία σου παραμένει εδώ. Είναι κάτι ανάλογο με το διάβασμα ενός βιβλίου ή με όταν βλέπεις κάποια ταινία, με τη διαφορά ότι το βιβλίο ή η ταινία μπορεί να έχουν και στοιχεία υπερβολής. Τα αισθήματά σου όμως τη στιγμή που τα μάτια σου "ερωτεύονται" την προηγούμενη εικόνα είναι μόνο αληθινά!
Είσαι εδώ, αλλά έχεις φύγει. Ξέχασες τη λέξη “πρόβλημα” ή γυρίζεις με ιδέες για πώς θα το λύσεις, αντιμετωπίσεις, αποφύγεις ή πως θα σταματήσεις την μεγέθυνσή του, που άθελά σου προκαλείς.
![](https://www.pinterest.com/pin/create/button/?url=https://www.characters.gr/site/gr/stories/visual/mia-diaforetiki-kyriaki-el&media=https://www.characters.gr/images/stories/1490130500_neamakri5.jpg&description=
Παρατηρώντας αυτό το παλιό και εγκαταλελειμμένο σπίτι, χωρίς να το συνειδητοποιείς, μπαίνεις σε μια προσπάθεια να φανταστείς τους κατοίκους του χρόνια πριν, το πώς ζούσαν, το τι εισέπρατταν από εκείνη την εποχή και ίσως το επίπεδο ευτυχίας που βίωναν τότε, με τα τότε μέσα, αλλά και με τις τότε ανάγκες. Αν έχεις δε, όρεξη, αρχίζεις τις συγκρίσεις εποχών, ανθρώπων, κοινωνιών. Και αυτές οι συγκρίσεις είναι “αυστηρά” δικές σου, χωρίς την "προσφορά" της έτοιμης ή κατευθυνόμενης ανάλυσης.
Αγόρασες εμπειρίες, χαρά κι ενθουσιασμό. Γύρισες “αλλιώς”, πιο σοφός για τη ζωή, αλλά και πιο δυνατός για τη συνέχεια. Είδες ή φαντάστηκες εικόνες και καταστάσεις που μένοντας σπίτι (διορθώνοντας τα γραπτά σου...) η θέα των τεσσάρων τοίχων δεν θα μπορούσε να σου προσφέρει..
Α, και τα γραπτά σου - το βράδυ που γύρισες - τα διόρθωσες σίγουρα καλύτερα!)
Παρατηρώντας αυτό το παλιό και εγκαταλελειμμένο σπίτι, χωρίς να το συνειδητοποιείς, μπαίνεις σε μια προσπάθεια να φανταστείς τους κατοίκους του χρόνια πριν, το πώς ζούσαν, το τι εισέπρατταν από εκείνη την εποχή και ίσως το επίπεδο ευτυχίας που βίωναν τότε, με τα τότε μέσα, αλλά και με τις τότε ανάγκες. Αν έχεις δε, όρεξη, αρχίζεις τις συγκρίσεις εποχών, ανθρώπων, κοινωνιών. Και αυτές οι συγκρίσεις είναι “αυστηρά” δικές σου, χωρίς την "προσφορά" της έτοιμης ή κατευθυνόμενης ανάλυσης.
Αγόρασες εμπειρίες, χαρά κι ενθουσιασμό. Γύρισες “αλλιώς”, πιο σοφός για τη ζωή, αλλά και πιο δυνατός για τη συνέχεια. Είδες ή φαντάστηκες εικόνες και καταστάσεις που μένοντας σπίτι (διορθώνοντας τα γραπτά σου...) η θέα των τεσσάρων τοίχων δεν θα μπορούσε να σου προσφέρει..
Α, και τα γραπτά σου - το βράδυ που γύρισες - τα διόρθωσες σίγουρα καλύτερα!
